- trzeb|ić
- impf vt
1. (niszczyć) to cut down [lasy]; to exterminate, to destroy [zwierzynę]
- osadnicy trzebieni chorobami settlers decimated by disease- trzebić zło/nienawiść przen. to eradicate evil/hatred ⇒ wytrzebić2. (kastrować) to geld [byka, wieprza] ⇒ wytrzebić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.